Baz û kund بقلم الكاتبة والشاعرة وهيبة عيسى

 BAZ  Û   KUND

Baz  û  Kund  darqilîçikî  hevbun   pir  mijar  vekirim û Ketin  mûcadelak   pêşî  hebû  dawî  tunebû  pir germ   û  birêz  Baz  iyara  gotina  pir  giran  dikir  û  li ser ê simbla  dixist  û  pozê  xwe  pir  bilind dikir û  pesin  û  halan  dixwe  hildida  û  ez  wa  me û ez  wa me  ez  kevirê  cewahir  ji bin  driya  derdixim  ez  li  pozê  çiya  mexeltêm  û  ez her  xwarinê  naxum  û  tu  bê  yome  bê  sûde  kes qîmet ,rêz nade  te ?  û  tim  ti  xeranga  û  komê  kevira  digere  û    heta  dixewna  ji  de kes  naxwaze    te  bibîne   lewma  ji  te  zivêrdibin  û  ne  şehnasin bidîtin  te ?!  rêzdar  Kund  lê guhdarî  dikir hetanî  wê  qonaxê  jî  rêzdar  Kund  hedarî  û  pir  samanbû  li himber  axaftinê  çewt  û  bê  rêzî   bê  şîretî ji alî  Bazve

Birêz  Kund  axivî  û  weha  got :  tu pesnê  xwe  dide  û  tu   xwe  pir  dinepxîne   û  xwe paye  dike  û  halana  dixwe  hildida heger  neji  min  ba   hûnê  şûtî tazî   bana  û  şûtî. zelût  bana wek  pelçîmokê  bana  û hûnê  dişevê  tarî  de bana  ?   Û  yadin  jî tu  xwe  li ser  Başokakê  dike  û  tu  dikeve  xefka de kes  nabê  seetate  xweşbe !

Kî  te  digrin  çavên  te  girêdidin  û  te  dixin  zindanade

erê  navê  te teyrê  hirre  lê  tu  ne  azade . Lê  ez  li  kubim  rojane  sê  qurbanî  ji  min re  tên  wek qiralan  bê  ku  ez  rabim  û  ez  hekîmê  weme  tu  bê  erê  yan  jî tu  bê  na  û  carek  din  bimire  nîqaş  neke  û  serê  min. ne  êşîne.